دو تیم اسپانیایی و انگلیسی بسیار به یکدیگر شبیه هستند، نحوه‌ی پرس در
میانه و در یک‌سوم تهاجمی، اما تیم منچسترسیتی در انتقال از دفاع به حمله و
همچنین اتخاذ تاکتیک‌های متفاوت، تیمی بهتر از بارسلونا است که به واسطه‌ی
داشتن بازیکنانی متنوع است .
که توانایی بازی در چند پست را دارند و می‌توانند در بیشتر از یک منطقه از
زمین بازی کنند و تاثییر بالایی در بازی تیم خود بگذارند، بازیکنانی امثال
آگوئرو و فرناندینیو که هر دوی این بازیکنان در بزرگترین شبی که تیم فوتبال
منچسترسیتی به خود دیده غایب هستند، دو بازیکنی که امید‌های زیادی را در
دل هواداران و البته مانوئل پلگرینی در صورت حضورشان روشن می‌کردند.
در نبردی که دست‌های پلگرینی تا حدودی در اجرای آن بازی همیشگی و تهاجمی
بسته است، آبی‌های منچستر با چه ترکیبی و تاکتیکی وارد زمین می‌شوند!؟
بارسای تاتا به کدام ستاره‌هایش اجازه‌ی خودنمایی می‌دهد!؟ به کدامین روش!؟
برای درک بهتر، به روش بازی سیتی و گردش توپ این تیم در 3 منطقه برابر تیم‌های بزرگ می‌پردازیم:
ترکیب اولیه‌ی سیتی (چیدمان ابتدایی تیم)
نحوه‌ی پرس در میانه‌ی میدان برای آغاز طراحی حملات و بردن گردش توپ به یک‌سوم تهاجمی
برخلاف بارسلونا، سیتی از مهاجم نوک فیزیکی با قابلیت‌های تکنیکی بهره
می‌برد، مهاجمی که بتواند 2 مهاجم حریف را درگیر خود کند تا تیم سیتی
راحت‌تر از تراکم حریف در میانه خلاص شده و به یک‌سوم تهاجمی کوچ کند، این
در حالی است که بارسلونا برای انجام این پرس، خط تهاجمی 3 نفره خود را به
خط هافبک خود نزدیک می‌کند، همچنین خط تدافعی خود را نیز در درگیری
می‌آورد.
نحوه‌ی پرس در یک‌سوم تهاجمی برای طراحی حملات، گلزنی و پرس
حریف از جلو تا حریف با تعدادی بیشتر دفاع کند و مشکل‌تر بتواند از زیر پرس
خارج شود.
سیتی در طراحی حملات خود بیشتر از کناره‌ها استفاده می‌کند، به این صورت
که با ایجاد تراکم و پرس سنگین در میانه‌ی طولی از یک‌سوم تهاجمی، فضای
کنار را برای دو بازیکن کناری خود باز می‌کند. همانطور که در عکس می‌بینید،
سیلوا در حرکات تیم در یک‌سوم تهاجمی بیشتر نقش یک هافبک تهاجمی را دارد و
آگوئرو نقش یک مهاجم سایه در فضای عرض نگردو. سیتی در حملات از راست بیشتر
ناواس را دارای نقشی محوری می‌کند و گاها از حرکات اورلب زوج زابالتا و
ناواس بهره می‌برد، در حالی که سیلوا و کولاروف در سمت چپ به صورت مداوم
حرکات اورلب را انجام می‌دهند. تراکم سیتی در سمت راست بیشتر از سمت چپ
است، از این رو ضربی که توپ از سمت راست می‌گیرد میزان دفع شدند بیشتر از
توپی است که از سمت چپ ضرب می‌گیرد، چراکه سیلوا و آگوئرو با حرکات توی عرض
خود فشار را به خطوط تدافعی وارد می‌کنند و فضای عرض پشت هجده را برای
کولاروف باز تا میزان مسافت طی شده کم و با توجه به قدرت پای کولاروف، توپ
ضربی محکم‌تر بگیرد.
در بارسلونا این حرکات اورلب اکثرا با حضور دو
مدافع کناری صورتپذیر است، چرا که بارسلونا از 2 مهاجم کناری و یک مهاجم
نوک سایه استفاده می‌کند که مسی است.
سیتی در این فصل، 34 درصد از چپ،
29 درصد از مرکز و 37 درصد از راست حمله کرده است، در حالی که بارسلونا در
هر 3 منطقه‌ی طولی 33 درصد را ثبت کرده.
در بحث گردش توپ، سیتی در این
فصل 23 درصد در یک‌سوم تدافعی، 47 درصد در یک‌سوم میانی و 30 درصد در
یک‌سوم تدافعی به بازی پرداخته، در حالی که بارسلونا 22 درصد در یک‌سوم
تدافعی، 46 درصد در یک‌سوم میانی و 32 درصد در یک‌سوم تهاجمی حریفان به
بازی و گردش توپ خود پرداخته است، از این رو تیم بارسلونا در انتقال گردش
توپ از یک‌سوم میانی به یک‌سوم تهاجمی، 9 درصد بهتر از تیم منچسترسیتی تا
به امروز عمل کرده است.
در بعد بعدی، منچسترسیتی در شوتزنی، 16 درصد از
چپ، 70 درصد از مرکز و 14 درصد از راست اقدام به شوتزنی از راست کرده که 8
درصد در باکس 6 قدم زده شده، 61 درصد در باکس 18 قدم و 32 درصد خارج از
محوطه‌ی جریمه.
بارسلونا نیز در امر شوتزنی، 15 درصد از راست، 65 درصد
از مرکز و 20 درصد از چپ اقدام به شوتزنی کرده است که 6 درصد این شوت‌ها
در باکس 6 زده شده، 59 درصد در باکس 18 و 35 درصد در خارج محوطه جریمه.
با
توجه به میل دو تیم به بازی اورلب و شوتزنی و گلزنی در باکس 18 و 6 قدم
با توجه به سبک و سیاق بازی دو تیم، این تیم سیتی بوده که 6 درصد در این
امر موفق‌تره بوده، در واقع بارسلونا با گردش توپ بهتر و انتقال آن از
یک‌سوم میانی به یک‌سوم تهاجمی، در به نتیجه رساندن این امر که شوتزنی نام
دارد، ضعیف‌تر از منچسترسیتی کار کرده، 9 درصد در انتقال گردش توپ برتری
در امر شوتزنی که ثمره این انتقال است به 6 درصد برتری سیتی ختم می‌شود.
با این حساب، بارسلونا در برابر سیتی به نوعی جنگ بازی و مالکیت
در میانه و یک‌سوم تهاجمی حریف است، به شرطی که دو تیم همانند گذشته پا به
میدان بگذارند.
سیتی در این فصل برابر تیم‌ای همچون منچستریونایتد، چلسی، آرسنال،
لیورپول، بایرن‌مونیخ و تاتنهام بازی کرده است، به عبارتی 70 درصد این
بازی‌های در خانه انجام شده که 2 شکست و 5 پیروزی برای سیتی به ارمغان
آورده و از 3 بازی خارج از خانه نیز توانسته 2 پیروزی و 1 شکست کسب کند.
بایرن‌مونیخ
حریفی بود که می‌تواند الگوی خوبی برای رویارویی برابر سیتی برای تیم
بارسلونا باشد، بایرنی که با مثلث باستین، کروس و لام توانست در الاتحاد
تیم سیتی را در گردش توپ و مالکیت توپ به زانو در بیارود.
بایرن‌مونیخ
131 درصد برتری گردش توپ در کل مناطق زمین در آن بازی داشت و در یک‌سوم
تدافعی، 80 درصد برتری، سک‌سوم میانی 136 درصد برتری و در یک‌سوم تهاجمی
173 درصد برتری داشت که نتیجه‌ی آن 133 درصد برتری در امر شوتزنی بود،
عددی بالاتر از عدد گردش توپ بایرن در کل مناطق بازی و کمتر از گردش توپ در
یک‌سوم تهاجمی. اگر عدد را ساده کنیم، بایرن‌مونیخ 125 درصد برتری به نسبت
سیتی در شوت زنی در یک‌سوم تهاجمی داشته است، 125 درصد برتری در امر
شوتزنی از یک‌سوم تهاجمی در حالی که گردش توپ بایرن‌مونیخ 173 را نشان
می‌دهد.
در بازی رفت، بایرن‌مونیخ با بالا آوردن خط تدافعی و پایین آوردن نسبی
خط تهاجمی‌اش، به وسیله‌ی خط میانی خود تراکم را در یک‌سوم میاین بالا آورد
و به همین سبب باعث شد تا سیتی برای برتری در پرس میانی خط تدافعی خود را
نیز مداخله بدهد، در نتیجه بایرن با مرکزیت مولر و بازی عریض ریبری و روبن
توانست با 4312 در پرس میانی به برتری برسد و با استفاده از تاکتیک حمله‌ی
سریع به وسیله‌ی گردش توپ بهتر، سیتی را در الاتحاد شکست دهد تا اولین شکست
خانگی پلگرینی رقم بخورد.
در بازی برگشت اوضاع تغییر کرد، البته پپ گواردیولا همانند بازی رفت
رفتار نکرد و با استفاده از آلکانترا، کروس و گوتزه سعی بر شکست سیتی داشت
که شکست نصیب باواریایی‌ها شد. عمده دلیل این شکست استفاده از بازیکنانی با
کیفیت پایین‌تر نسبت به بازی رفت توسط پپ بود و دلیل بزرگ دیگر استفاده
تاکتیک فوتبالی انتقالی توسط پلگرینی، 451!
استفاده از گارسیا،
فرناندینیو، سیلوا، میلنر و ناواس در خط میانی و فشردگی و تراکم در یک‌سوم
تدافعی و میانی و کم کردن فاصله‌ی بین خطوطو تدافعی و میانی که کارساز بود و
سیتی در 2 ضد حمله در طی 3 دقیقه کار بایرن را تمام کرد.
پلگرینی در 2 بازی 2رفتار متفاوت را از خود نشان داد که البته
کسب نتیجه در رفتار دوم را باید تا حدودی تاثیرپذیر از رفتار متفاوت پپ
دانست.
اما بارسلونا:
بارسلونا توانایی گردش توپی بهتر از
تیم بایرن‌مونیخ را دارد و می‌تواند با استفاده از سیستم 4312 در پرس میانی
و انتقال سریع به واسطه‌ی گردش توپ برتر در میانه نتیجه‌ای دلخواه از بازی
رفت برابر سیتی کسب کند، اما سوال اصلی ایجا است که آیا پلگرینی با توجه
به نداشتن آگوئرو و فرناندینیو، رو به بازی‌ای همیشگی می‌اورد تا تاتا
بتواند با پرس میانی و 4312 به برتری دست پیدا کند!؟ یا بار دیگر پلگرینی
همانند بازی برابر چلسی و استفاده از سیستم 4321 و یا بازی برابر بایرن و
اتخاذ سیستم 451، اینبار هم دست به تغییری در سیستم خود برای کسب نتیجه‌ای
مطلوب برابر بارسلونا می‌زند!؟
در آخر توجه شما را به این دو عکس جلب می‌کنم:
